Ο Ορφεύς, γιος του βασιλιά της Θράκης Οίαγρου και της Μούσας Καλλιόπης, ήταν ο πιο φημισμένος ποιητής και μουσικός πού έζησε ποτέ . Ο Απόλλων του χάρισε μια λύρα, και οι Μούσες του διδάξαν τη χρήση της, έτσι πού ο Ορφεύς όχι μόνο μάγευε τα άγρια θηρία, άλλά έκανε και τα δέντρα και τούς βράχους να μετακινούνται από τις θέσεις τους και να ακολουθούν τον ήχο της μουσικής. Στη Ζώνη της Θράκης μια σειρά αρχαίες άγριοβελανιδιες εξακολουθούν να στέκουν στη στάση ενός από τούς χορούς του Ορφέα, όπως τις άφησε εκείνος (1).
β. Ύστερα από μια επίσκεψη στην Αίγυπτο, ο Ορφεύς κατατάχθηκε στους , Αργοναύτες, ταξίδεψε μαζί τους στην Κολχίδα, και ή μουσική του τούς βοήθησε να ξεπεράσουν πολλές δυσκολίες , και όταν επέστρεψε, παντρεύτηκε την Ευρυδίκη, πού μερικοί την αποκαλούν Αγριόπη, και εγκαταστάθηκε ανάμέσα στους άγριους Κίκονες της Θράκης (2).
γ. Κάποια μέρα, κοντά στα Τέμπη, την κοιλάδα του ποταμού Πηνειού, ή Ευρυδίκη συνάντησε τον Αρισταιο, ο οποίος επιχείρησε να τη βιάσει. Καθώς έτρεξε για να γλιτώσει, η Ευρυδίκη πάτησε ένα φίδι, και πέθανε από τη δαγκωματιά του άλλά ο Ορφεύς κατέβηκε με θάρρος στον Ταρταρο, ελπίζοντας να την πάρει πίσω. Χρησιμοποίησε το πέρασμα πού ξεκινά από το Άορνο της Θεσπρωτίας, κι όταν έφτασε, όχι μόνο μάγεψε με τη λυπητερή μουσική του τον πέρατάρη Χάρωνα, το Σκύλο κέρβερο και τούς τρεις κριτές των Νεκρών, άλλά και ανέστειλε προσωρινά τα βασανιστήρια των κολασμένων και τόσο πολύ μαλάκωσε την αγρία καρδιά του Άδη ώστε πήρε την άδεια να ανεβάσει πάλι την Ευρυδίκη στον απάνω κόσμο. Ό Άδης έβαλε μόνο έναν όρο: ότι ο Ορφεύς δεν θα κοίταζε πίσω του ώσπου ή Ευρυδίκη να βρεθεί σώα και άβλαβης κάτω από το φως του ήλιου. Ανεβαίνοντας μέσα από το σκοτεινό πέρασμα η Ευρυδίκη ακολουθούσε τον ‘Ορφέα καθοδηγούμενη από τούς ήχους της λύρας του, και ο Ορφεύς μόνο όταν ο ίδιος έφτασε πάλι στο φως του ήλιου στράφηκε να δει αν εκείνη ήταν ακόμη πίσω του, κι έτσι την έχασε για πάντα (3).
δ. Όταν ο Διόνυσος εισέβαλε στη Θράκη, ο Ορφεύς παρέλειψε να τον τιμήσει, αλλά δίδασκε άλλα Ιερά μυστήρια κάνοντας κηρύγματα για το κακό του θυτικου φόνου στους αγρότες της Θράκης, πού τον άκουγαν ευλαβικά. Κάθε πρωί ο Ορφεύς σηκωνόταν και χαιρετούσε την αυγή από την κορυφή του όρους Παγγαίου, κηρύσσοντας ότι ο Ήλιος, πού αυτός τον ονόμαζε Απόλλωνα, ήταν ο μεγαλύτερος άπ’ όλους τούς θεούς. Έξω φρενών ο Διόνυσος έστειλε εναντίον του τις Μαινάδες στο Δίο της Μακεδονίας. Οο Μαινάδες περίμεναν πρώτα ώσπου οι σύζυγοι τους να μπουν στο ναό του Απόλλωνα, όπου ο Ορφεύς υπηρετούσε σαν Ιερέας, και ύστερα άδραξαν τα όπλα πού ήταν αραδιασμένα άπ’ έξω, όρμησαν μέσα, σκότωσαν τούς συζύγους τους, και διαμέλισαν τον Ορφέα. Το νεκρό του τον έριξαν στον ποταμό ‘Έβρο, άλλά ο νεκρός επέπλεε, εξακολουθώντας να τραγουδάει, ως κάτω στη θάλασσα, πού τον μετέφερε στη Λεσβο (4).
ε. Πνιγμένες στο κλάμα οι Μούσες μάζεψαν τα μέλη του και τα έθαψαν στα Λείβηθρα, στα ριζά του Ολύμπου, όπου τ’ αηδόνια κελαηδούν τώρα γλυκότερα παρ’ όσο οπουδήποτε άλλου στον κόσμο. Οι Μαινάδες δοκίμασαν να καθαριστούν από το αίμα του ‘Ορφέα στον ποταμό Ελικώνα αλλά ο Ποταμός-θεός βούτηξε κάτω από το έδαφος και εξαφανίστηκε για διάστημα εβδομήντα πέντε σταδίων, και επανεμφανίστηκε με καινούριο όνομα, ως Βαφύρας. Έτσι ο ποταμός απέφυγε να γίνει συνεργός στο φόνο (5).
ζ. Λέγεται ότι ο Ορφεύς είχε καταδικάσει την αχαλίνωτη συμπεριφορά των Μαινάδων και ότι ήταν κήρυκας του ομοφυλοφιλικού έρωτα έτσι η , Αφροδίτη δεν ήταν λιγότερο θυμωμένη παρ’ όσο ο Διόνυσος. Οι συνάδελφοι της , Ολύμπιοι ωστόσο δεν συμφώνησαν ότι ο φόνος του Ορφέα ήταν δικαιολογημένος, και ο Διόνυσος έσωσε τη ζωή των Μαινάδων μεταμορφώνοντας τις σε βελανιδιές, πού έμειναν ριζωμένες στο έδαφος. Οι Θράκες πού είχαν επιζήσει από τη σφαγή, αποφάσισαν να κάνουν στις γυναίκες τους τατουάζ σαν προειδοποίηση κατά του φόνου των ιερέων και το έθιμο επιζεί ως τα σήμερα (6).
η. Όσο για το κεφάλι του ‘Ορφέα: αφού δέχτηκε την επίθεση ενός ζηλόφθονου Λήμνου φιδιού (πού ο Απόλλων το μετέβαλε μεμιάς σε πέτρα ) απιθώθηκε για να αναπαυτεί σε ένα σπηλαίο στην ‘Άντισσα, αφιερωμένο στον Διόνυσο. Εκεί, το κεφάλι προφήτευε μέρα νύχτα, ώσπου ο Απόλλων, διαπιστώνοντας ότι τα μαντεία του στους Δελφούς, στο Γρύνιο και στην Κλάρο είχαν ερημωθεί, ήρθε και στάθηκε πάνω από το κεφάλι φωνάζοντας: «Πάψε να ανακατεύεσαι στη δουλειά μου αρκετά ανέχτηκα εσένα και τα τραγούδια σου!» Τότε το κεφάλι έμεινε σιωπηλό (7). Με παρόμοιο τρόπο η λύρα του Ορφέα ξέπεσε στη Λέσβο και απιθώθηκε σε ναό του Απόλλωνα, με τη μεσολάβηση του οποίου, καθώς και των Μουσών, τοποθετήθηκε στον ουρανό ως ο αστερισμός Λύρα (8).
θ. Μερικοί αφηγούνται εντελώς διαφορετικά το πως πέθανε ο Ορφεύς: λένε ότι τον σκότωσε ο Ζευς με τον κεραυνό επειδή κοινολογούσε θεϊκά μυστικά. Ο Ορφεύς είχε πράγματι ιδρύσει τα Μυστήρια του Απόλλωνα στη Θράκη, της Εκάτης στην Αίγινα και της Χθόνιας Δήμητρας στη Σπάρτη
The post ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ… ΟΡΦΕΥΣ appeared first on hellasforce.
from hellasforcehellasforce » | Ανεξάρτητο Ειδησεογραφικό Δίκτυο http://www.hellasforce.com/blog/elliniki-mithi-orfefs/
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου