Το ραντεβού της καγκελαρίου με τον πρωθυπουργό μεθαύριο Δευτέρα στο Βερολίνο είναι καθαρό από τη διαπραγμάτευση της Αθήνας με την Ευρωζώνη. Οι εκκρεμότητες μέχρι τον Ιούνιο επί της ουσίας λύθηκαν με πολιτική διαπραγμάτευση προχθές Πέμπτη στη μίνι...
σύνοδο των Βρυξελλών, με το Eurogroup εντός των προσεχών ημερών να τη διευθετεί και θεσμικά. Η δυναμική τής μίνι συνόδου κορυφής επιπλέον δημιουργεί νόμιμη αισιοδοξία για τη συμφωνία που θα διέπει τις σχέσεις μας με τους εταίρους μας και μετά τον Ιούνιο. Ετσι το βράδυ της Δευτέρας στην καγκελαρία υπάρχει στο τραπέζι της συζήτησης η πρόκληση μιας νέας εκκίνησης για τις διμερείς σχέσεις Γερμανίας - Ελλάδας.
Το παρελθόν, και μάλιστα το πρόσφατο, δείχνει ότι η υπέρβαση απείρως πιο τραυματικών καταστάσεων είναι δυνατή όταν επικρατεί η ψυχρή ορθολογική προσέγγιση: το 1955, δέκα χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, δεκάδες χιλιάδες Ελληνες μετανάστευαν στη Δυτική Γερμανία και πολύ μεγαλύτερος αριθμός Γερμανών τουριστών επισκεπτόταν την Ελλάδα χωρίς η αφομοίωση των πρώτων και οι διακοπές των δεύτερων να διαταράσσονται από τις σκιές της Κατοχής.
Η Γερμανία δεν στόχευσε επιλεκτικά την Ελλάδα την άνοιξη του 2010. Απλώς η Αθήνα ήταν η πρώτη χώρα της Ευρωζώνης που έχασε την πρόσβαση στις αγορές και διέψευσε έτσι έμπρακτα τη γραμμή που είχε υιοθετήσει η Μέρκελ από τον Σεπτέμβριο του 2008 ότι η κρίση αφορά αποκλειστικά και μόνο τις ΗΠΑ. Και βέβαια, όταν αρνείσαι την ύπαρξη μιας κρίσης για να μην εμπλακείς με μη αντιστρέψιμο τρόπο στην εγγύηση συνολικά της Ευρωζώνης, δεν μπορεί σε πρώτη φάση παρά να είσαι απόλυτα απορριπτικός για να δεχθείς στη συνέχεια τη διάσωση στο παρά πέντε. Το Βερολίνο στην πράξη τον τελευταίο καιρό δείχνει να κατανοεί ότι χωρίς την Ευρωζώνη θωρακισμένη στο σύνολό της δεν μπορεί να σταθεί στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Μια Γερμανία αναδιπλωμένη σε εθνική εσωστρέφεια σαν Μεγάλη Ελβετία είναι αδιανόητη και εξίσου αδιανόητη είναι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και το κοινό νόμισμα χωρίς το Βερολίνο
Οσο αδιανόητο είναι ένα Grexit - Graccident, άλλο τόσο είναι αδιανόητη για όλες τις χώρες - μέλη αλλά και για την Αθήνα μια ευρωπαϊκή στρατηγική μόνιμης αντιπαράθεσης και αντιγερμανικής συσπείρωσης σε Ε.Ε. - Ευρωζώνη. Το 1998 η κυβέρνηση Κολ δέχθηκε μια Ευρωζώνη ευρείας σύνθεσης εν επιγνώσει των αποκλίσεων που υπήρχαν και των μελλοντικών της παρενεργειών, μια συνειδητή πολιτική επιλογή και σε καμιά περίπτωση μια συγκυριακή χαλαρότητα.
from kapistri.blogspot.com http://ift.tt/1CaAXy5
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου