Το μετα-Μπαρμπαρός σκηνικό – διαπιστώσεις και συμπεράσματα

Με τον Δρα Πέτρο Μ. Καρεκλά

Η διενέργεια ερευνών για υδρογονάνθρακες στην κυπριακή Α.Ο.Ζ. από το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός» έχει από τη μια καταδείξει την άκρα αποθράσυνση της Τουρκίας, την περιφρόνηση που δείχνει στο διεθνές δίκαιο, το ότι σταθερά επιδιώκει στόχους που είναι σε βάρος της Κύπρου βάσει συγκεκριμμένης διαχρονικής πολιτικής και ότι το τελευταίο που την ενδιαφέρει είναι τα πραγματικά καλώς νοούμενα συμφέροντα της τ/κ κοινότητας. Όμως από την άλλη βοήθησαν οι ενέργειές της και στο να ξεκαθαρίσουν κάποια άλλα πράγματα και να δούμε πιο καθαρά κάποιες πραγματικότητες σε σχέση με άλλους βασικούς «παίκτες», πράγμα που είναι χρήσιμο στη διαμόρφωση στρατηγικής και πολιτικών. Τι προκύπτει:

1. Τ/κ ηγεσία: Διαφάνηκε ξεκάθαρα ότι αυτή είναι ολοκληρωτικά υποταγμένη στην Άγκυρα, εξυπηρετεί εργολαβικά τα συμφέροντα τής Τουρκίας και ουδόλως σκέφτεται και ενεργεί «κυπριακά». Πώς θα ευδοκιμήσουν τότε οι συνομιλίες για μια λύση λειτουργική και βιώσιμη, συμβατή με τις προδιαγραφές μιας χώρας – μέλους της Ε.Ε. και που θα εξυπηρετεί πρωτίστως τα συμφέροντα των νομίμων κατοίκων της Κύπρου;

2. Ευρωπαϊκή Ένωση: Η «Ευρωπαϊκή Οικογένεια» είναι μεν για μας ένα ασφαλές καταφύγιο από διάφορες απόψεις, αλλά ξεκάθαρα η αλληλεγγύη που είναι αναγκαία για αναστροφή αδικιών παραμένει επιλεκτική. Από τη μια είναι έτοιμη και επιβάλλει κυρώσεις κατά της Ρωσίας για την κατάσταση στην Ουκρανία, αλλά από την άλλη ανέχεται τα καπρίτσια και τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου εκ μέρους «της φίλης και συμμάχου» Τουρκίας. Ξεκαθαρίζει ότι εκείνο που κυρίως μετρά είναι οι επιλογές και τα συμφέροντα των μεγάλων εταίρων και ότι η ισοτιμία των 28 κρατών μελών παραμένει στο επίπεδο της θεωρίας.

3. Η.Π.Α.: Η μεγάλη υπερδύναμη αναγνωρίζει μεν και τη στρατηγική σημασία της Κύπρου, τον σταθεροποιητικό της ρόλο σε μια ταραγμένη περιοχή, «αγανακτεί» με πολλές επιλογές της ηγεσίας της συμμάχου Τουρκίας, αλλά στη ζυγαριά ακόμα βαρεί η Τουρκία περισσότερο. Πέρα από τα «παρακάλια» προς τους Τούρκους, δεν φαίνεται διατεθειμένη να προχωρήσει, εκτός κι αν θιγούν στη συνέχεια καίρια στρατηγικά και οικονομικά της συμφέροντα.

4. Ρωσία: Ναι μεν αυτή η μεγάλη χώρα δείχνει ότι δεν αδιαφορεί για τις εξελίξεις στην Αν. Μεσόγειο, που μπορεί να επηρεάσουν τα συμφέροντά της και ότι με την Κύπρο την συνδέουν ιδιαίτεροι δεσμοί, που δεν την αφήνουν αδιάφορη, αλλά από την άλλη δεν φαίνεται διατεθειμένη να διακινδυνεύσει και τις σχετικά καλές σχέσεις που διατηρεί και με την Τουρκία, που εδράζεται και σε σημαντικά οικονομικά συμφέροντα. Η κρίση στην Ουκρανία τής απορροφά εξάλλου αυτήν την περίοδο πάρα πολλή ενέργεια και εκεί στρέφει κυρίως την προσοχή της.

5. Ην. Έθνη: Αδύναμα, όπως πάντοτε, και έρμαιο στη διάθεση των μεγάλων χωρών, δεν τολμούν να τοποθετηθούν ξεκάθαρα όσον αφορά παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και συνεχίζουν να τηρούν στην περίπτωση της Κύπρου την πολιτική των ίσων αποστάσεων και της υπομονής.

6. Ην. Βασίλειο: Οι αμφιλεγόμενες απόψεις, που εκφράζονται ανάλογα με το ακροατήριο, οι προσπάθειες που καταβάλλονται για να εξυπηρετήσουν την Τουρκία άσχετα από τη συμπεριφορά της, όπως π.χ. για το άνοιγμα κεφαλαίων για την ενταξιακή της πορεία στην Ε.Ε., δείχνουν ξεκάθαρα ότι παραμένουν πιστοί στην παραδοσιακή πολιτική τους να εκμεταλλεύονται την Κύπρο ως αμπελοχώραφό τους, συντηρώντας συγκαλυμμένα τη διαίρεση και εφαρμόζοντας πολιτική τού «μια της πρόκας και μια του καλλιτζιού». Τι είδους εγγυητές της Κ.Δ. είναι τελικά;

7. Ελλάδα: Οι πολιτικές θέσεις που εκφράζονται μετά την ουσιαστικά νέα εισβολή της Τουρκίας στον θαλάσσιο χώρο της Κύπρου είναι μεν ορθές και θετικές, όμως από την άλλη αντανακλούν και τη σημερινή οικονομική της αδυναμία και τα αρνητικά επακόλουθα στην πολιτική άμυνας και ασφάλειας. Αυτά καταδεικνύουν την ανάγκη να οργανωθεί, επιτέλους, ως ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, χωρίς αγκυλώσεις, να αξιοποιήσει σωστά τις δυνατότητες τής θέσης της και των ανεκμετάλλευτων πόρων που έχει, ώστε να γίνει ένα κράτος που θα εμπνέει σεβασμό και θα μπορεί να διεκδικεί δυναμικά τα δίκαια όλου του Ελληνισμού. Μόνον έτσι θα τη σεβασθεί η Τουρκία.

Αυτά όλα πρέπει ν’ απασχολήσουν σοβαρά την πολιτική μας ηγεσία, ώστε να χαραχθεί πορεία που θα προστατεύει τα συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι κατάλληλες κινήσεις στην κατάλληλη στιγμή είναι απαραίτητο να είναι μελετημένες και καλά σχεδιασμένες. Οι ενέργειες για δημιουργία συμμαχιών στην περιοχή μας, που να βασίζονται σε κοινά συμφέροντα, είναι βήμα προς την ορθή κατεύθυνση. Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα που πρέπει να γίνουν, όπως η μελετημένη νομική διεκδίκηση, η πιο τολμηρή παρουσίαση των δικαίων μας σε ευρωπαϊκά Όργανα, η εντονότερη «ενόχληση» της Βρετανίας να εκπληρώσει τις συμβατικές της υποχρεώσεις έναντι της Κ.Δ., η ενίσχυση των δυνατοτήτων της Ε.Φ. σε τομείς προτεραιότητας, η πιο αποτελεσματική διαφώτιση και άσκηση επιρροής σε Κέντρα λήψεως αποφάσεων, η δραστηριοποίηση σε Δεξαμενές Σκέψεις, κλπ.

Ασφαλώς πάντοτε η πρώτη προτεραιότητά μας θα πρέπει να είναι η ειρηνική επίλυση του Κυπριακού, με λύση που να αρμόζει σε μια χώρα – μέλος της Ε.Ε.

ΔΡ. ΠΕΤΡΟΣ Μ. ΚΑΡΕΚΛΑΣ

Δήμαρχος Κυθρέας

και πρώην Γενικός Διευθυντής Υπουργείων

The post Το μετα-Μπαρμπαρός σκηνικό – διαπιστώσεις και συμπεράσματα appeared first on hellasforce.

from hellasforcehellasforce » | Ανεξάρτητο Ειδησεογραφικό Δίκτυο http://www.hellasforce.com/blog/meta-mparmparos-skiniko-diapistosis-ke-simperasmata/

via IFTTT