ΑΘΗΝΑ – ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ – ΛΕΥΚΩΣΙΑ… Ανακατατάξεις, τριγμοί και προοπτικές…

Του Χρύσανθου Τσουρούλλη

Ανακατατάξεις, τριγμοί και προοπτικές της ριζοσπαστικής κυβέρνησης Τσίπρα

Η πρόβλεψη είναι ότι, αν αύριο ο Πρόεδρος και η κυπριακή κυβέρνηση επιλέξουν να κινηθούν πιο διαλλακτικά για να βρει συμβιβασμό για συνέχιση των συνομιλιών, μόνο εμπόδιο δεν θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ…

Η ΚΙΝΗΣΗ του Αλέξη Τσίπρα, να εξαγγείλει ως πρώτη του επίσημη επίσκεψη τη Λευκωσία, έχει δώσει τον σωστό και αναμενόμενο συμβολισμό

Η μεγάλη εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα έχει προκαλέσει μεγάλη αίσθηση διεθνώς. Κάποιοι ανακουφίστηκαν και βλέπουν παράθυρο ελπίδας, ενώ άλλοι πανηγυρίζουν και επενδύουν. Υπάρχουν και εκείνοι που συνοφρυώθηκαν και ανησυχούν. Ενώ δεν λείπουν άλλοι που «ακονίζουν μαχαίρια».

Βέβαια όλοι οι θεσμικοί παράγοντες στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αλλού καλωσόρισαν ευγενικά τη «νέα τάξη πραγμάτων» στην Αθήνα και τηρούν στάση αναμονής. Κάποιοι, όπως ο σοσιαλιστής Πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και η σοσιαλιστική γαλλική κυβέρνηση έσπευσαν να «υιοθετήσουν» προληπτικά τη νέα ελληνική κυβέρνηση, κρατώντας όμως και αποστάσεις ασφαλείας με νουθεσίες και συμβουλές. Δεν έλειψαν όμως και οι σαφείς προειδοποιήσεις από διάφορα άλλα κέντρα αποφάσεων.

Στην άλλη όχθη, οι αγορές και πρώτο το χρηματιστήριο των Αθηνών δεν ξέρουν από φιλοφρονήσεις. Τα χαστούκια ήρθαν με το «καλημέρα». Ο δείκτης του ΧΑΑ έχασε περισσότερο από 40% μέσα σε μερικές μέρες, το ευρώ ταρακουνήθηκε για λίγο και οι επενδυτές στην Ελλάδα φαίνεται να έχασαν μέχρι και 70% της αξίας τους!

Οι πρώτες τοποθετήσεις των νέων Υπουργών της ριζοσπαστικής κυβέρνησης δεν θύμιζαν καθόλου πρόσκληση για την «πίπα της ειρήνης». Οι περισσότεροι από αυτούς, εκφράζοντας απλώς και μόνο θέσεις του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, προκάλεσαν μεγάλες πολιτικές αναταράξεις. Ο νέος Πρωθυπουργός χειρίζεται τα πράγματα με προσοχή και φρόντισε ήδη να κρατά μια πολιτική ζυγαριά. Από τη μια διαβεβαιώνει ότι δεν «θα κλοτσήσει την καρδάρα με το γάλα», αλλά από την άλλη υπογραμμίζει ότι τώρα θα πρέπει και οι συνομιλητές του να τον λάβουν υπ” όψιν για να βρεθούν νέες ισορροπίες.

Η πρώτη ρήξη με τις Βρυξέλλες ήρθε σε ζήτημα εξωτερικής πολιτικής και όχι οικονομίας, με την Ελλάδα της νέας κυβέρνησης να δίνει σαφές μήνυμα ότι δεν είναι δεδομένη, ούτε και συμπλέει με την πολιτική κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας. Η συγκυρία μάλιστα το έφερε σε αυτό το ζήτημα να βρεθεί κάπως ευθυγραμμισμένη και η Λευκωσία, που έχει τα δικά της με τον ρωσικό παράγοντα.

Πρόβλεψη νηνεμίας στο Κυπριακό

Εδώ είναι που ξεκινά μια σειρά από ερωτηματικά. Τι θα γίνει στο Κυπριακό και πώς θα πορευτούν οι δυο κυβερνήσεις σε αυτήν την κρίσιμη καμπή, με ήδη φορτισμένη τη συγκυρία; Είναι ποτέ δυνατόν ο «φιλελεύθερος Αναστασιάδης» και ο ΔΗΣΥ να βρουν κοινή γλώσσα με τον «αριστερό ριζοσπάστη» Αλέξη Τσίπρα; Όχι μόνο είναι δυνατόν, αλλά και πολύ λογικό, απαντούν ήδη αρμόδιοι. Εκτός του ότι οι κρατικές υπηρεσίες και οι ένθεν και ένθεν «desk officers» θα βάλουν το νερό στο αυλάκι, σε γενικές γραμμές φαίνεται ότι τα «χνώτα τους ταιριάζουν».

Η πρόβλεψη είναι ότι, αν αύριο ο Πρόεδρος και η κυπριακή κυβέρνηση επιλέξει να κινηθεί πιο διαλλακτικά για να βρει συμβιβασμό για συνέχιση των συνομιλιών, μόνο εμπόδιο δεν θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, σημειώνουν κάποιοι στη Λευκωσία, πρόβλημα με τη νέα ελληνική κυβέρνηση θα έχουν πολιτικοί κύκλοι που έχουν ενθουσιαστεί με την έντονα διεκδικητική στάση της για την οικονομία απέναντι στο «διευθυντήριο των Βρυξελλών».

Πάντως, κάποια ερωτηματικά δημιουργεί και η παρουσία του Πάνου Καμμένου ειδικά στο Υπουργείο Άμυνας και των ΑΝΕΛ μέσα στο νέο κυβερνητικό σχήμα. Κομματικοί κύκλοι σχολίαζαν, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι «και τι δεν θα έδινα να ήμουν από μια γωνιά στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις Καμμένου-Φωκαΐδη»…

Κανονικά, παρατηρεί βετεράνος πολιτικός με ανάμιξη δεκαετιών στα πολιτικά πράγματα της Αθήνας, η παρουσία τέτοιων δυνάμεων δεξιάς προέλευσης δίπλα στον Τσίπρα θα μπορούσε να αποτελεί κάποια «γέφυρα» με το κεντροδεξιό σχήμα που κυβερνά στη Λευκωσία. Όμως, συμπληρώνει, ειδικά ο Πάνος Καμμένος έχει πολύ περισσότερες διαφορές από την πολιτική της Λευκωσίας παρά όσες έχει αυτή με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η κίνηση του Αλέξη Τσίπρα, να εξαγγείλει ως πρώτη του επίσημη επίσκεψη τη Λευκωσία, έχει δώσει τον σωστό και αναμενόμενο συμβολισμό. Ταυτόχρονα, η καθαρή θέση του σε συνέντευξη σε τουρκική εφημερίδα και η προειδοποίηση προς την τουρκική πλευρά, ότι πρέπει να σεβαστεί τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, δίνει επίσης τον σωστό τόνο. Μένει να διαπιστώσουμε αν θα κάνει και την καθιερωμένη επίσκεψη στα Φυλακισμένα Μνήματα.

Πώς και πόσο ο Αναστασιάδης θα στηρίζει την Ελλάδα…

Διπλωματικές πηγές σημειώνουν ότι ο νέος Πρωθυπουργός δεν θα έχει κανένα πρόβλημα για να συμβαδίσει με τις προσπάθειες του Νίκου Αναστασιάδη για να ξεκινήσουν ξανά συνομιλίες. Σε τέτοια ζητήματα, παρατηρούν, θα βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος. Εκεί όμως που η Λευκωσία θα δυσκολευτεί να παρακολουθήσει τις πολιτικές και τις τοποθετήσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θα είναι σε ευρωπαϊκά θέματα και στις διμερείς σχέσεις Ελλάδας-Βρυξελλών.

Κάποιοι θυμήθηκαν αμέσως παρέμβαση που έκανε άλλοτε ο Νίκος Αναστασιάδης σε Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, για να πείσει τον Αντώνη Σαμαρά να σταματήσει να διαφωνεί με το Μνημόνιο. Η προσωπική σχέση των δυο ανδρών, που ήταν ήδη τεταμένη, φορτώθηκε από τότε με περισσότερες σκιές. Στο διάστημα της συνύπαρξής τους στο πηδάλιο βελτιώθηκαν κάπως οι προσωπικές σχέσεις, έτσι που πολλοί έκαναν λόγο για «αρμονία».

Δεν παύει όμως να λέγεται ότι «μεγαλύτερη συνεργασία υπήρχε ανάμεσα στη Λευκωσία και τον Βαγγέλη Βενιζέλο, που είχε και το Υπουργείο Εξωτερικών, παρά με το Μαξίμου». Κακές γλώσσες παρατηρούν ότι ο Αντώνης Σαμαράς επισκεπτόταν την Κύπρο με περισσότερη όρεξη όταν επρόκειτο να παραστεί στο μνημόσυνο του Τάσσου Παπαδόπουλου, παρά για να πάει στο Προεδρικό να συναντήσει τον πολιτικά «ομογάλακτο» Πρόεδρο.

Με αυτά τα δεδομένα, δεν μπορεί λοιπόν να κάνει κανένας λόγο για «ανυπέρβλητες δυσκολίες» σε μια συνεργασία Αθηνών-Λευκωσίας, τώρα που η πρώτη βρίσκεται κάτω από τον αστερισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί που αναπόφευκτα θα υπάρξουν εστίες τριβής θα είναι όσον αφορά τη στάση της νέας κυβέρνησης της Αθήνας απέναντι στις Βρυξέλλες. Πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί την κυβέρνηση Αναστασιάδη και τον Ιωάννη Κασουλίδη, που ψάχνουν διαρκώς «σύμπλευση» και «συμμάχους» μέσα στους διαδρόμους του ευρωπαϊκού πολιτικού συστήματος, να μπαίνουν στο ίδιο «χαράκωμα» με τους «συριζαίους».

Διότι, όπως προαναγγέλλει βετεράνος διπλωμάτης, «θα υπάρξει, τουλάχιστον για ένα κάποιο χρονικό διάστημα, μάχη χαρακωμάτων μεταξύ Αθήνας και Βρυξελλών». Παρηγοριά είναι ότι Αναστασιάδης και Τσίπρας δεν πρόκειται να βρεθούν σε κοινά κομματικά στις Βρυξέλλες. Αλλά θα βρίσκονται διαρκώς σε ευρωπαϊκά συμβούλια. Τι θα προκύπτει, όταν Αθήνα και Λευκωσία θα βρίσκονται σε διαφορετικά «στρατόπεδα»;

Ηχώ ΣΥΡΙΖΑ στη Λευκωσία;

Κάποιοι έλεγαν αυτές τις μέρες ότι η ριζοσπαστική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ και οι πρώτες εξαγγελίες τους, μπαίνοντας στα Υπουργεία, επηρεάζουν όχι τόσο την κοινή γνώμη στην Κύπρο, όσο κάποιες πολιτικές δυνάμεις. Ορισμένοι έκαναν τοποθετήσεις που σχεδόν έδιναν την εντύπωση ότι αλλάζει κυβέρνηση και στην Κύπρο! Εκτός όμως από τέτοιες υπερβολές, ποια θα είναι τελικά η επίδραση της νέας κατάστασης στην Ελλάδα πάνω στις εδώ πολιτικές δυνάμεις;

Λογικά θα περίμενε κανένας ότι το ΑΚΕΛ θα ήταν ιδιαίτερα ικανοποιημένο και θα ένιωθε να «δικαιώνεται». Δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Επίσημα το ΑΚΕΛ έσπευσε να συγχαρεί συγκρατημένα τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα, ενώ την ίδια ώρα συγχαρητήρια έδωσε και στο ΚΚΕ. Αλλά το τελευταίο είναι ήδη «σκληρή αντιπολίτευση» και αμφισβητεί από την πρώτη στιγμή τη νέα πολιτική.

Το μεγάλο κόμμα της κυπριακής αριστεράς φαίνεται να διατηρεί αποστάσεις. Έτσι, με δεδομένο το «μετέωρο βήμα» της ΕΔΕΚ, που είναι εντελώς απορροφημένη σε ενδοκομματικές διεργασίες, το πράγμα παραπέμπει στη Συμμαχία Πολιτών και, όσο και αν φαίνεται παράδοξο, στο ΔΗΚΟ του Νικόλα Παπαδόπουλου. Πράγματι, οι δυο αυτοί κομματικοί χώροι έχουν κάνει τον τελευταίο καιρό «σημαία» τους το αίτημα της «επαναδιαπραγμάτευσης με την Τρόικα».

Και είναι ακριβώς αυτό που θα κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα. Με δυο λόγια, Γιώργος Λιλλήκας και Νικόλας Παπαδόπουλος θα δουν την κεντρική πρότασή τους να εφαρμόζεται στην πράξη, αλλά στην Ελλάδα. Το ερώτημα, όμως, είναι πώς θα κινηθούν στο μέλλον, όταν πιθανότατα θα βρεθούν σε πλήρη διαφωνία και με την ελληνική κυβέρνηση για το Κυπριακό; Πώς θα συνδυάσουν τότε τις αντιρρήσεις τους με τα χαμόγελα που δίνουν σήμερα;

Ταυτόχρονα, εδώ στην Κύπρο ακόμα και το ΑΚΕΛ, όπως και η ΕΔΕΚ και οι Πράσινοι, έχουν τον τελευταίο καιρό υιοθετήσει «γραμμή επαναδιαπραγμάτευσης». Αναπόφευκτα, λοιπόν, οι εξελίξεις στην Ελλάδα θα επηρεάσουν άμεσα και το κυπριακό πολιτικό σύστημα. Σε πρώτη φάση, όσοι έστω και έμμεσα εμφανίζονται «αντιμνημονιακοί», νιώθουν να δικαιώνονται. Κάποιοι από την πλευρά του Συναγερμού συστήνουν «λίγη υπομονή». Διότι θεωρούν ότι πολύ γρήγορα θα φανεί ότι, «δυστυχώς, δεν οδηγεί πουθενά η σκληρή γραμμή ΣΥΡΙΖΑ».

Θα έλεγε κανένας ότι έτσι εκφράζουν και τη φοβία πως για όσα τυχόν πετύχει ο Αλέξης Τσίπρας απέναντι στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, τελικά θα είναι και οι ίδιοι «υπόλογοι», αφού θα χρεωθούν με «απροθυμία για διεκδίκηση». Αν όμως αφουγκραστούμε τα μηνύματα που επικρατούν διεθνώς και όση συμπάθεια και αν βρίσκει ο ΣΥΡΙΖΑ σε ορισμένες περιπτώσεις, μια τέτοια πρόβλεψη δεν φαίνεται να επαληθεύεται.

Πάντως, μια έστω και μερική επιτυχία του Τσίπρα θα σήμαινε αυτόματα και κάποια «ανακατανομή» εδώ στη Λευκωσία. Αυτό το ενδεχόμενο δεν το λαμβάνει καθόλου υπ” όψιν όμως ο ηγέτης του ΔΗΣΥ. Μιλώντας πάντα με προσοχή και μη παραλείποντας σε καμία περίπτωση την οφειλόμενη αβρότητα προς τον νέο κύριο του παιχνιδιού στην Αθήνα, ο Αβέρωφ Νεοφύτου με όλες τις τοποθετήσεις του προεξοφλά ότι δεν θα έχει αποτελέσματα η νέα ριζοσπαστική προσέγγιση.

Μπορεί όμως να φανταστεί κάποιος ότι οι περισσότερες αναταράξεις εδώ στη Λευκωσία θα υπάρξουν ακριβώς στην περίπτωση που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα βρει ανταπόκριση από τους Ευρωπαίους εταίρους και θα οδηγηθεί, ίσως, σε ακόμα πιο σκληρή γραμμή. Σε μια τέτοια περίπτωση, δεν είναι καθαρό ποιοι και σε ποιο βαθμό θα την ακολουθούσαν εδώ.

Τριγμοί και ανακατατάξεις στην Ελλάδα

Αλλά ακόμα και στην εσωτερική πολιτική ζωή στην Ελλάδα, η διαμόρφωση του νέου πολιτικού σκηνικού είναι ακόμα γεμάτη ερωτηματικά. Οι όποιες αλλαγές θα επηρεάσουν σε κάποιο βαθμό τόσο τα ίδια τα κυπριακά κόμματα όσο και σχέσεις ένθεν και ένθεν. Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται πια καθαρά μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ιδιαίτερα μάλιστα μετά τη «θεαματική τρύπα» του τέως ηγέτη του Γιώργου Παπανδρέου. Αλλά και η Νέα Δημοκρατία έχασε «κατά κράτος». Όμως στην πραγματικότητα το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά, παρά την πολυσυζητημένη αρνητική προεκλογική εκστρατεία, φαίνεται να διατηρεί τις δυνάμεις του στο εκλογικό σώμα.

Ωστόσο, ο ίδιος ο ηγέτης ήδη αμφισβητείται από ορισμένους.

Τις εξελίξεις αυτές σίγουρα παρακολουθούν και μέσα στον Δημοκρατικό Συναγερμό, ο οποίος εδώ και καιρό δεν γνωρίζει ο ίδιος κομματικές αναταράξεις. Είναι όμως κοινό μυστικό ότι το μεγαλύτερο μέρος του κομματικού μηχανισμού εδώ στη Λευκωσία, με κάποιες επώνυμες εξαιρέσεις, έτρεφε πάντα συμπάθεια περισσότερο στην Ντόρα Μπακογιάννη παρά στον Αντώνη Σαμαρά. Σημειώθηκαν μάλιστα και κάποια τρανταχτά επεισόδια στο παρελθόν.

Ήδη συζητείται από αρκετούς σαν «γκέλα» η δηκτική απόσταση του τέως πρωθυπουργού, αφού δεν φρόντισε καν να «παραδώσει» το Μαξίμου στον Τσίπρα και «έτσι εκθέτει όλην την παράταξη». Κάποιοι άλλοι όμως επισημαίνουν ότι δεν ήταν «λάθος» ούτε και τυχαία κίνηση, αφού ο Αντώνης Σαμαράς ήθελε από την πρώτη μέρα να κάνει κατάθεση «σκληρής αντιπολιτευτικής γραμμής» και έτσι να συσπειρώσει το κόμμα.

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον φαίνεται όμως να συγκεντρώνει και εδώ στη Λευκωσία το ζήτημα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας στην Αθήνα. Αν τελικά ο Τσίπρας προχωρήσει με τον Αβραμόπουλο, σημειώνουν κάποιοι, θα κάνει «άνω-κάτω» τη Νέα Δημοκρατία. Δημιουργώντας βαθύ ρήγμα στην αξιωματική αντιπολίτευση, παρατηρεί έμπειρος αναλυτής, θα εξασφάλιζε μιαν ανάσα για τον εαυτό του, την ώρα που στην πραγματικότητα δεν έχει περίοδο χάριτος. Κάποιοι παρομοιάζουν αυτήν την κίνηση με «τεχνάσματα τύπου Σαρκοζί». Στην πραγματικότητα όμως είναι πολύ πιο βαριά κίνηση.

Προτείνοντας στον φιλόδοξο Δημήτρη Αβραμόπουλο τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Αλέξης Τσίπρας επωφθαλμιά τη θέση του Επιτρόπου στην Κομισιόν. Θέλει να πάρει από την τέως κυβερνώσα παράταξη μια πολύ σημαντική «θέση μάχης». Πολύ διαφορετικές πιθανότητες θα έχει η κυβέρνηση Τσίπρα να «ενοχλεί» τις Βρυξέλλες, εάν έχει αύριο έναν δικό της άνθρωπο μέσα στο «Κολέγιο των Επιτρόπων».

Αν τελικά εξυπηρετήσει αυτήν τη σκοπιμότητα ο άλλοτε «νούμερο 2» της ομάδας Σαμαρά και σήμερα Επίτροπος, αυτό θα φέρει πρόσθετες αναταράξεις μέσα στους κόλπους της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θα επηρεάσει ακόμα και τη στάσης της Νέας Δημοκρατίας απέναντι στην κυβέρνηση Τσίπρα και ίσως κατ’ επέκτασιν και τα κομματικά πράγματα εδώ στη Λευκωσία.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΣΗΜΕΡΙΝΗ»

The post ΑΘΗΝΑ – ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ – ΛΕΥΚΩΣΙΑ… Ανακατατάξεις, τριγμοί και προοπτικές… appeared first on hellasforce.

from hellasforcehellasforce » | Ανεξάρτητο Ειδησεογραφικό Δίκτυο http://ift.tt/15Y6Fla

via IFTTT