Από τη μια έχουμε τον "μεγαλοπρεπή ηγέτη" που υπερβαίνει τα στενά όρια της Κουμουνδούρου και από την άλλη την "πλέμπα" της Κεντρικής Επιτροπής, τους "μίζερους" του κόμματος, οι οποίοι απευθύνονται στο ακροατήριο της ριζοσπαστικής αριστεράς. Ο ηγέτης απευθύνεται στο πόπολο από το ναό της ελίτ, του πολιτισμού και της μπουρζουαζίας, το Μέγαρο που έφτιαξε ο Χρήστος Λαμπράκης, και τα συντρόφια της Κ.Ε. την κριτική τους στα κυβερνητικά πεπραγμένα μπορούν να την κάνουν από το λαϊκό και υποβαθμισμένο Μεταξουργείο.
Εξάλλου, όπως μας λέει βουλευτής και ιστορικό στέλεχος της κομματικής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ με φιλοπαίγμονα διάθεση "ανέκαθεν στην αριστερά και στις κομμουνιστικές χώρες ήταν άλλο το κόμμα και άλλο ο ηγέτης, ελπίζω όμως να έχουν φροντίσει και για καρέκλες και να μην μας βάλουν να καθήσουμε στο χορτάρι, όπως γίνεται στις συναυλίες που δίνονται στο αίθριο του Μεγάρου".
Τους συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα, που ασχολούνται με το ίματζ του πρωθυπουργού, βλέπετε δεν τους ενδιαφέρει η εικόνα του κόμματος, αυτό που τους απασχολεί είναι να δοθεί η εντύπωση του πολιτικού που βρίσκεται υπεράνω των τρεχουσών κομματικών αντιπαραθέσεων και πρωτίστως ενδιαφέρεται για την έξοδο της χώρας από την κρίση και τα μνημόνια. Γι' αυτό άλλωστε στην ομιλία Τσίπρα είχαν προσκληθεί όχι μόνον τα μέλη της Κ.Ε., αλλά και το σύνολο των βουλευτών, οι γραμματείς νομαρχιακών και περιφερειακών οργανώσεων, κοινωνικά στελέχη, εκλεγμένοι εκπρόσωποι σε μεγάλες επαγγελματικές οργανώσεις καθώς και κρατικοί παράγοντες τους οποίους έχει διορίσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η ομιλία στο Μέγαρο, όπως μας λέει στενός συνεργάτης του Τσίπρα, "δεν ήταν εισήγηση στο ανώτερο κομματικό όργανο, αλλά πολιτικό διάγγελμα του πρωθυπουργού για το αύριο της χώρας, τις νέες εθνικές προτεραιότητες και τις πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες που χρειάζονται προκειμένου οι προοδευτικές δυνάμεις να συνεχίσουν να βρίσκονται στο τιμόνι της διακυβέρνησης". Η εικόνα του αιθρίου του Μεγάρου Μουσικής, ως φόντο στην ομιλία Τσίπρα περί "νέας σελίδας στην οικονομία μέσω της προωθούμενης παραγωγικής ανασυγκρότησης και νέας εποχής στη χώρα μετά τη δρομολογηθείσα έξοδο από τα μνημόνια και την επιτροπεία των δανειστών" επιλέχθηκε, όπως μας λένε, για να δημιουργείται ευχάριστη αίσθηση στους θεατές, σε αντίθεση με το ψυχρό λευκό χρώμα της αιθούσης ενός ξενοδοχείου στην πλατεία Καραϊσκάκη, που παραπέμπει σε κομματική μιζέρια. Και βέβαια, μην ξεχνάμε πως την Παρασκευή ο Τσίπρας είχε τα γενέθλιά του, οπότε η συνάθροιση στο Μέγαρο Μουσικής ήταν και είναι είδος μαζικής γιορτής γενεθλίων κάτι που ως είναι φυσικό, δημιουργεί αισθήματα οικειότητας του αρχηγού με τους συντρόφους.
Εφεξής, όπως φάνηκε και από την ομιλία που εκφώνησε, ο πρωθυπουργός θα προσπαθήσει να δημιουργήσει το δικό του Success Story. Η ρητορική του θα είναι επικεντρωμένη στην έξοδο από την κρίση και τα μνημόνια. Οι αναφορές του στα θεσμικά πεδία των μεταρρυθμίσεων, το περιεχόμενο της συνταγματικής αναθεώρησης, την αλλαγή του κλίματος διεθνώς και τη πολιτική σταθερότητα θα είναι ολοένα και πιο συχνές και θα αντικαταστήσουν, σταδιακά, τις φωνές έως και κραυγές σύγκρουσης με την τρόϊκα, τον Σόϊμπλε και το ΔΝΤ που υπήρχαν τους 30 μήνες διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλ. Τσίπρας με την ομιλία του στο Μέγαρο θέλει να σηματοδοτήσει τη νέα περίοδο, στην οποίαν επιθυμεί να εισέλθει η κυβέρνησή του μετά το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης. Και η νέα περίοδος, όπως φάνηκε στη συνέντευξη που έδωσε στον Αντώνη Σρόϊτερ στον Alpha και στην ομιλία του στο αναπτυξιακό συνέδριο της Λαμίας είναι ότι η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας είναι υπόθεση όλων των κοινωνικών, επαγγελματικών και τοπικών φορέων και ταυτόχρονα (όπως είπε και στον περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας και ανηψιό του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κώστα Μπακογιάννη) αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι η εθνική συννενόηση.
Μπορεί να ακούγεται περίεργο, ενδεχομένως σε κάποιους και εξοργιστικό, να ομνύει στην εθνική συννενόηση ο πολιτικός που, προκειμένου να αποκτήσει την κυβερνητική εξουσία, καλλιέργησε όσο κανείς άλλος τον κομματικό διχασμό και την ακραία πόλωση. Κι όμως η νέα στρατηγική του Αλ. Τσίπρα είναι αυτή: Να φιλοτεχνήσει, δηλαδή, την εικόνα του υπεύθυνου πολιτικού ηγέτη που η εμβέλειά του είναι ευρύτερη, πέραν των συνόρων της αριστεράς. Όσοι τον γνωρίζουν καλά και συνομιλούν μαζί του υποστηρίζουν πως ο Τσίπρας ουδόλως ενοχλείται εάν οι αντίπαλοί του τον κατηγορούν για πολιτικό αμοραλισμό. "Μπορεί με την ίδια ευκολία να σου πει σήμερα το άλφα και αύριο το ωμέγα. Και να το πει με την ίδια φυσικότητα, σα να μην έγινε τίποτε". Προσθέτουν όμως, κι αυτό είναι το ενδιαφέρον, ότι η φιλοδοξία του είναι να γίνει για την Αριστερά ότι ήταν για την Δεξιά ο Καραμανλής και για την Κεντροαριστερά ο Ανδρέας Παπανδρέου. "Η αριστερά, μέχρι τώρα έχει ηγέτες όπως ο Φλωράκης, ο Κύρκος, ο Ηλιού, ο Ζαχαριάδης. Ο Τσίπρας θέλει να είναι αυτός στον οποίον θα αναφέρονται οι μελλοντικές γενιές και τα κομματικά σχήματα της κυβερνητικής αριστεράς και όχι της αριστεράς του περιθωρίου, της εξορίας ή της ελάσσονος αντιπολίτευσης", μας λέει άνθρωπος του περιβάλλοντος του πρωθυπουργού. Και προσθέτει "από 'δω και πέρα οτιδήποτε κάνει θα έχει ως στόχο να καταγραφεί στην ιστορία ως ο πολιτικός που έβγαλε τη χώρα από την οικονομική κρίση και τα μνημόνια. Όπως ο Καραμανλής έβαλε τη χώρα στην ΕΟΚ, ο Ανδρέας έκανε την Αλλαγή, ο Σημίτης ταυτίστηκε με τον εκσυγχρονισμό και την ΟΝΕ έτσι και ο Αλέξης θέλει να λένε γι' αυτόν ότι έβγαλε τη χώρα από τη διεθνή επιτροπεία".
Αδιαμφισβήτητα, ο στόχος μοιάζει υπερβολικά έως εξωπραγματικά φιλόδοξος -"μεγαλομανία" έως και "βλασφημία" το χαρακτηρίζει σύντροφός του βουλευτής- ενώ κάποιοι άλλοι θεωρούν πως "πρέπει να σταματήσουμε τα πανηγύρια για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης και την έξοδο στις αγορές γιατί τα δύσκολα είναι μπροστά μας". Μάλιστα, λένε χαρακτηριστικά πως το φετεινό καλοκαίρι είναι το πρώτο και ενδεχομένως το τελευταίο ήρεμο καλοκαίρι του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. "Τα δύο προηγούμενα είχαμε τον Βαρουφάκη, τα κάπιταλ κοντρόλ, τις διαπραγματεύσεις, τις αξιολογήσεις και του χρόνου θα έχουμε τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν προκειμένου να βγούμε τον Αύγουστο από το Πρόγραμμα", λένε. Ορισμένοι δε υποστηρίζουν πως "ίσως και να μην έχουμε άλλο καλοκαίρι ως κυβέρνηση, αν τον Ιούνιο - Ιούλιο του 2018 κάνουμε εκλογές και τις χάσουμε".
Κομματικοί παράγοντες που βρίσκονται πιο κοντά στην κοινωνία διατείνονται πάντως ότι "μπορεί το καλοκαίρι να είναι ήρεμο, αλλά το Φθινόπωρο μπορεί να γίνει καυτό αν έχουμε κινητοποιήσεις από συμβασιούχους, εργαζομένους σε ΔΕΚΟ που είναι στο πρόγραμμα των ιδωτικοποιήσεων ή άλλες κατηγορίες που έχουν πληγεί είτε από την υπερφορολόγηση είτε από τα μέτρα που πήραμε ή αυτά που θα πάρουμε στην τρίτη και την τέταρτη (είναι η τελική πριν την έξοδο από το μνημόνιο) αξιολόγηση". Να σημειώσουμε εδώ πως ενδεχομένως η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει και πρόσθετα προβλήματα ακόμη και για θέματα που θεωρεί πως έχουν κλείσει. Και τούτο επειδή οι τροοϊκανοί διατυπώνουν επιφυλάξεις και σημειώνουν τη διαφωνία τους ακόμη και στα νομοσχέδια που ψηφίζονται αυτή την περίοδο. Επιφυλάξεις που σε χρόνο μέλλοντα μπορεί να τις ενεργοποιήσουν (όπως έκαναν, για παράδειγμα, παλαιότερα στο νομοσχέδιο για την Παιδεία επί υπουργεία Φίλη για τα ιδιωτικά σχολεία) για να πιέσουν την κυβέρνηση αν δουν πως δεν τηρεί τα υπεσχημένα.
Επίσης, ένα άλλο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση είναι ότι η τρόϊκα δεν θα επιτρέψει να μοιραστεί το πλεόνασμα του 2017, όπως έγινε πέρσι. Το κυβερνητικό επιτελείο όμως, θέλει οπωσδήποτε να μοιράσει μέρος του πλεονάσματος που υπολογίζει ότι θα έχει. Και θέλει να το μοιράσει όχι στους συνταξιούχους, αλλά στους ανέργους. Ο σχεδιασμός είναι να δοθεί ένα δεύτερο ισόποσο επίδομα στους ανέργους. Και μάλιστα και στα δύο μέλη της οικογενείας αν είναι και τα δύο άνεργα. Κάποιοι υπολογίζουν ότι μια τέτοια κίνηση μπορεί να δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και δύο μονάδες και από το 20%, για παράδειγμα, να πάει στο 22%. Βεβαίως, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στη συμφωνία για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση περιέχεται όρος που απαγορεύει στην κυβέρνηση να διαθέσει μέρος του πλεονάσματος και πάντως χωρίς την προηγούμενη έγκριση της τρόϊκας.
Το τρίτο πρόβλημα που θα πρέπει να λύσουν ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του είναι αυτό των ιδιωτικοποιήσεων. Το φθινόπωρο θα πρέπει να προχωρήσει η παραχώρηση σε ιδιώτες του 30% του Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών, του 17% της ΔΕΗ, του 65% της ΔΕΠΑ, το 35% των ΕΛΠΕ, του 23% της ΕΥΑΘ, του 11% της ΕΥΔΑΠ και του 5% του ΟΤΕ. Το πρόβλημα, ειδικά για το νερό, είναι μεγάλο καθώς πέραν των αντιδράσεων που υπάρχουν και στις οποίες έχουν πρωταγωνιστήσει οι οργανώσεις και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει και απόφαση του ΣτΕ που δεν επιτρέπει την ιδιωτικοποίηση του νερού.
Το τέταρτο πρόβλημα είναι η εισήγηση του ΔΝΤ να έλθει ένα χρόνο νωρίτερα το κόψιμο του αφορολόγητου ώστε να συμπέσει με την περικοπή των συντάξεων από 1/1/2019. Στην κυβέρνηση, μετά και την ευθυγράμμιση του "Γάλλου φίλου" επιτρόπου Μοσκοβισί με την αξίωση του ΔΝΤ, φοβούνται πως η πίεση που θα τους ασκηθεί για να υιοθετήσουν αυτό το μέτρο θα είναι μεγάλη. "Εάν οι περικοπές σε αφορολόγητο και συντάξεις ξεκινήσουν από 1/1/2019 και τα αντίμετρα πάνε, όπως επίσης έχει εισηγηθεί το ΔΝΤ, για το 2023 τότε δεν έχουμε συμφωνία. Τα μέτρα που ψηφίσαμε τελούσαν υπό την αίρεση αυτών. Αν αυτά δεν υπάρχουν ουσιαστικά η συμφωνία έχει καταστρατηγηθεί και πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε" μας λέει υπουργός που τάσσεται υπέρ της διεξαγωγής εκλογών πριν τον Αύγουστο του 2018 και μάλιστα σε κλίμα αντιπαράθεσης και με την τρόϊκα. Σε κάθε πάντως περίπτωση με αφορολόγητο και συντάξεις στη γκιλοτίνα από την 1/1/2019 είναι δύσκολο, έως απίθανο, να έχουμε εκλογές το 2019, όπως με την κάθε ευκαιρία τονίζουν ο πρωθυπουργός και ορισμένοι εκ των υπουργών και συνεργατών του. Εξάλλου, είναι αρκετοί στην κυβέρνηση και στην κοινοβουλευτική ομάδα που υποστηρίζουν πως ο πρωθυπουργός σε ότι αφορά τις εκλογές έχει πάντα το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού και δεν μπορεί να το απωλέσει προκειμένου να παραμείνει για μερικούς, λίγους, ακόμη μήνες στην εξουσία.
Και φυσικά ο εφεξής μόνιμος πονοκέφαλος του Τσίπρα θα είναι ο Γιάνης Βαρουφάκης. Ο πρώην υπουργός οικονομικών του Τσίπρα που έκλεισε τις τράπεζες, έφερε τα κάπιταλ κοντρόλ και κόστισε, σύμφωνα με τον επικεφαλής του ΕΣΜ Κλάους Ρέγκλινγκ, 100 δις στη χώρα θα συνεχίσει να παρενοχλεί τον πρωθυπουργό. Μπορεί τον Αύγουστο να ηρεμήσει, αλλά από τον Σεπτέμβριο θα επανέλθει, λέγεται, δριμύτερος. Η παρουσίαση το Φθινόπωρο του πολύκροτου βιβλίου του, που την προηγούμενη εβδομάδα έβαλε φωτιά στην κυβέρνηση και το πολιτικό σκηνικό, θα είναι μόνο η αρχή. Ο "σύντροφος Βαρούφ", όπως τον αποκαλούσαν οι του Μαξίμου το πρώτο πεντάμηνο του 2015, επειδή σκέφτεται εκτός από τις ευρωεκλογές να κατέλθει και στις βουλευτικές εκλογές, θα συνεχίσει με όσες άλλες αποκαλύψεις έχει, προκειμένου να αποσπάσει κάποιο ποσοστό από τον ΣΥΡΙΖΑ που θα του επιτρέψει να είναι στην επόμενη Βουλή και να μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του σε περίπτωση που συγκροτηθεί εξεταστική ή προανακριτική επιτροπή για την περίοδο που ήταν υπουργός Οικονομικών. "Ο Γιάνης θα αποδειχθεί κακό σπυρί στο σώμα του Αλέξη", μας λέει στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που εκτιμά ότι ο Βαρουφάκης θα εκπροσωπηθεί σίγουρα στην ευρωβουλή, ενώ δεν αποκλείει να πιάσει και το όριο του 3% για το εθνικό κοινοβούλιο...
Πηγή:matrix24.gr
from kapistri.blogspot.com http://ift.tt/2w17SX8
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου